مدار تایمر تاخیری چگونه کار می کند؟

یک مدار تایمر تاخیر که به عنوان تایمر تاخیری یا تایمر تاخیر در ساخت نیز شناخته می شود، برای ایجاد تاخیر قبل از فعال کردن رله یا بار پس از اعمال سیگنال ورودی طراحی شده است.

ماشه سیگنال ورودی:
مدار تایمر تاخیر توسط یک سیگنال ورودی راه اندازی می شود. این سیگنال می تواند از منابع مختلفی مانند سوئیچ، سنسور یا مدار الکترونیکی دیگر باشد.

عنصر تاخیر:
قلب تایمر تاخیر عنصر تاخیر است که وظیفه معرفی تاخیر زمانی را بر عهده دارد. این عنصر را می توان با استفاده از فناوری های مختلفی مانند مقاومت ها، خازن ها یا مدارهای مجتمع پیاده سازی کرد.

فاز شارژ (انباشت تاخیر):
هنگامی که سیگنال ورودی اعمال می شود، مدار تایمر تاخیر وارد فاز شارژ می شود. اگر در عنصر تاخیر از خازن استفاده شود، در این مرحله شروع به شارژ می کنند. نرخ شارژ به مقادیر مقاومت ها و خازن های مدار بستگی دارد.

ولتاژ آستانه رسیده:
با شارژ شدن عنصر تاخیر، ولتاژ دو طرف آن به تدریج افزایش می یابد. زمانی که به یک ولتاژ آستانه از پیش تعریف شده می رسد، تایمر تاخیر تشخیص می دهد که دوره تاخیر سپری شده است.

فعال سازی رله:
پس از اتمام دوره تاخیر، تایمر تاخیر یک رله را فعال می کند یا یک قطعه الکترونیکی را تغییر می دهد. این به نوبه خود به بار متصل به کنتاکت های رله انرژی می دهد.

غیرفعال کردن بار:
در مورد تایمر تاخیر خاموش، رله تا زمانی که سیگنال ورودی حذف نشود، روشن می ماند. با حذف سیگنال، تایمر تاخیر وارد فاز دشارژ می شود و پس از یک تاخیر معین، رله را غیرفعال می کند و بار را خاموش می کند.
اجزای خاص و پیکربندی مدار تایمر تاخیر ممکن است بر اساس طراحی و کاربرد متفاوت باشد. مهندسان و طراحان مدار می توانند مقادیر مقاومت و خازن را برای کنترل مدت تأخیر با توجه به الزامات یک سیستم یا فرآیند خاص تنظیم کنند.